geldim

15 günden sonra ilk defa dün gece yatağımda uyudum, istediğim bir şey değil yanlış anlaşılmasın, çeşme'deki kanepeyi değil ama londra'daki ranzayı tercih ederdim. yine de çantamın içine dolan kumları pencereden boşaltamıyorum. tez ve iş arama stresi dolu günler beni bekliyor ve çarşafsız yatağımdan kalkmıyorum. yasemin'in sınavının bitmesini ve dışarı çıkmayı bekliyorum, her ne kadar beni bekleyen bir park olmasa da önümde yürünmeyi bekleyen bir istiklal ve !umarım! bir istikbal duruyor.