possibility of impossibility

strip pole dansı ile uzaktan yakından alakası olmasa da, 3-4 saat sadece direk üzerinde tutunmaya çalışmak sonucu kollarımın işlevsizliği banyo yaparken, kapıyı kapatmaya çalışırken, faremin kablosunu kablo ceheneminden kurtarmaya çalışırken beni bir hayli zorlamakta..ayrıca 4 saat telleri dışarı fırlamış bir yatakta üstelik sadece yatağın bir tarafında uyumak artık ona uyumak denirse cumartesi gece-sabahının yorgunluğunu uzaklaştırmaya yetmiyor haliyle, yine de yorgunuluğun hayatı kolaylaştıran tarafları pazar günü daha da çok hissediliyor.. normalde yarım saatten fazla dayanamadığım ya da yiyip içilecek şeyler bittikten sonraki 15 dakika içinde bacakların sallanması, kolların nereye konulacağını bilememek, "en iyisi ben bi gidip sigara alayım o da olmadı şu garanti den para çekeyim" yakınmaları ile özdeşleşen kahve, tünel, ara sokak oturmaları, yorgunuluğun dinginliği ile pazar günlerinin huzurlu olmasını sağlıyor, bir kediyi sonunda sadece onu sevmek için değil de öylesine saatlerce beslemeye yarıyor, oturulan yerlerde belki de ilk defa sen kalkalım demeden arkadaşlarının artık kalksak mı demesiyle sonuçlanabiliyor..