insomnia

yeni yuvamıza alışmaya çalışıyoruz, heryere yakın olmak herkese yakın olmak anlamına da geliomuş, boş kalmayan bir ev kısacası, yalnız olmayı sevmeyen bir insan olduğum için şanslıyım. bi tane balkonumuz var ne kadar dar olsa da ve aşağıdan gelen tütsü kokuları ve su seslerine maruz kalsa da, apartman dairelerine hapsolmuş civar semt sakinlerinin yaşayamadığı açık havada pazar kahvaltısı, akşamüstü oturmaları ya da gece sohbetleri, diğerlerini ignore edebilmeye yardımcı oluyor. bazı aksilikler de olmuyor değil tabi ki mesela bugün huzurlu bir pazar kahvaltısı sonrası ayağımda terliklerimle gazetemi okurken, yanımda ve kimsenin yanında cüzdan, telefon ve özellikle anahtar yokken kapının bir anda kapanması huzurlu pazar kahvaltısı konseptinde beklenmedik bir durum olarak başınıza gelebiliyor. dakikalarca boyner anahtar kartla zorlanan kapı, neyse ki dükkana iki dakikalığına uğrayan ve bize ne kadar şanslı olduğumuzu söyleyip duran çilingirin 1 saniyelik şovuyla pat diye açılıyor. daha öğreneceğimiz çok şey var