sonra sonra bigün Youtube karşınıza bi klip çıkartıyor, ve o zamanında kurduğunuz bağı hatırlıyosunuz ve böyle dramatik olmamasını istediğiniz bir yazı yazmaya çalışıyorsunuz, insan bazen bir anda duygusallaşabiliyor işte.
"Artık kapıyı çalan ben değilim anne
Ruhuma başkası girdi
Dünyanın son günü gibiydi sanki
Tüm dokunduklarım eriyip gitti
Artık o küçük çocuk değilim anne
İçime bir canavar yerleşti.
Bütün bunlar düş
Bütün bunlar"
3 yorum:
okul servisinde kasetli walkmanimizde bira ve kahve ve bütün bunlar düş..tenefüs aralarında eğer çok sıkkınsak kulağa walkmani takıp sıranın üzerine kapanmak...neyin var iyi misin diye soranlar..o küçücük şehirden bunalmak..
sıranın üzerine kapanmak bir şeyi seçmekti,herkes kan ter içinde koştururken..
gençliğin doğasındaki yalnızlık hissi..yalnızlığın hala çok büyük olduğu zamanlarda..ve bir gün herşeyi bırakıp,çekip gidebilecek olmak..:) çok duygusal olmasın diye sonuna da bir iki gülücük yerleştirdim :)...
.
Yorum Gönder